زیاد به هر چیزی فکر نکنید؛ ۳ روش برای رها شدن از فلج تحلیلی
تاریخ انتشار: ۱ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۷۵۰۴۳
مشکل: کمالگرایی بهشدت سرعت شما را کاهش میدهد مشکل: گزینههای متعدد مشکل: تصمیمگیریهای متعدد
به گزارش اقتصاد آنلاین؛ سرانجام بدون اینکه تصمیمی بگیریم، فرصت از دست میرود. ما به دوراهی که میرسیم، خشکمان میزند، چون دچار فلج تحلیلی میشویم. راهحل این موضوع یک طرز فکر است که بهجای ارزیابی بیپایان مسئله، اقدام سریع را در اولویت قرار دهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
جف بزوس، مدیرعامل آمازون، در جایی گفته است: «تصمیمگیری سریع برای داشتن یک کسب و کار موفق و پویا حیاتی است. هرچند کیفیت تصمیمی که میگیرید بیاهمیت نیست، اما بهتر است بهجای سکون، سریع تصمیم بگیریم، در مسیر پیشروی شکست بخوریم، از اشتباهمان درس بگیریم و دوباره به پیشروی ادامه دهیم.»
برای غلبه بر فلج تحلیلی ۳ روش را به شما معرفی میکنیم. این روشها به شما کمک میکنند که از ایستایی و سکون خارج شوید و با قاطعیت تصمیم بگیرید.
در این زمینه بخوانید؛
۱۰ عادت سمی که باید از زندگی روزانه تان حذف کنید
با آدمای بدقول اینجوری رفتار کنید
۲۵ راهکار برای افزایش هورمون عشق و آرامش در بدن
مشکل: کمالگرایی بهشدت سرعت شما را کاهش میدهدبرای برخی از افرادی که خودشان را خیلی زرنگ میدانند، اینکه همیشه بهدنبال بهترینها هستند و هیچوقت کوتاه نمیآیند، مایهٔ افتخار است. اما وقتی پای تصمیمگیری در میان باشد، گاهی تلاش برای دستیابی به بهترینها به قیمت ازدسترفتن فرصت تمام میشود، مثل سودی که در طول بررسی بهترین شریک کاری از دست میرود یا سهم بازاری که برای رسیدن به بهترین برنامهٔ عرضهٔ محصول به رقیبان واگذار میشود.
گاهی ممکن است بررسی بیش از اندازه به انتخابی بهتر منجر شود؛ اما بنا بر پژوهشها، تحقیق و تحلیل زیاد بر کیفیت تصمیمگیری تأثیر منفی میگذارد. مسئلهٔ قابلتوجه این است که تلاش برای رسیدن به تصمیمی بینقص، اغلب به تصمیمهایی بیکیفیتتر منجر میشود!
راهحل: پذیرش آنچه قابلقبول است
هربرت سایمون (Herbert Simon)، دانشمند و اقتصاددان، مفهومی در تصمیمگیری ابداع کرد و آن را تصمیمگیری رضایتبخش (satisficing) نامید. در این روش، هنگام تصمیمگیری بهجای بهبود مزیتها بر تأمین نیازها و خواستهها تمرکز میشود. بهعبارت دیگر، فردی که از این روش استفاده میکند، بهمحض رسیدن به گزینهای که معیارهای اصلی و ضروری را تأمین میکند، دیگر به تحلیل ادامه نمیدهد. اما فرد بیشینهساز (maximizer) به ارزیابی و تحلیل ادامه میدهد تا به بهترین گزینه برسد. از بین این دو، احتمال اینکه فرد بیشینهساز از تصمیمگیری اجتناب کند بیشتر است. وقتی هم تصمیم میگیرد، معمولا بهخاطر تصمیمی که گرفته حسرت بیشتری میخورد!
چطور از این وضعیت اجتناب کنیم؟ ما اغلب میترسیم تصمیمی بگیریم که پیامدهای آن قابلجبران نباشد، درحالیکه جف بزوس میگوید: «در اغلب تصمیمها راه برگشتی وجود ندارد!» با تأکید بر فرهنگ مسئولیت اشتراکی و ریسک قابلقبول، به کمالگراها اجازه میدهیم گزینههای میانه اما قابلقبول را رد کنند.
مشکل: گزینههای متعددگزینه های متعدد باعث فلج تحلیلی می شوند
داشتن گزینههای بیپایان، در حرف، خوشایند است؛ اما در بیشتر موقعیتهای کاری، گزینههای فراوان باعث ایجاد بنبست، کاهش شتاب حرکت و افزایش استرس میشود. روانشناسی به نام بری شوارتز (Barry Schwartz) در کتاب «پارادوکس انتخاب» توضیح میدهد که گزینههای فراوان اغلب باعث میشوند که درباره تصمیمهایمان تردید داشته و ناراضی باشیم.
بر مبنای پژوهشی، انسان در رویارویی با گزینههای متعدد یا تصمیم بدی میگیرد یا بهطورکلی از تصمیمگرفتن اجتناب میکند! بخشی از این مشکل مربوط به قانون بازده نزولی میشود. گزینههای بسیار باعث میشوند که زمان و نیروی بیشتری را صرف بررسی کنید. در پایان، این مسئله باعث میشود که مزیتهای گزینهٔ انتخابیتان، در برابر وقت و انرژی بهکاررفته، رضایتبخش به نظر نرسند.
به همین دلیل، ممکن است کارمندی که بهسرعت و از بین ۴ یا ۵ متقاضی استخدام میکنید از کسی که در طول ۶ ماه و پس از ۳۰ مصاحبه به کار گرفتهاید، ارزشمندتر به نظر برسد!
راهحل: اهداف روشنتر، گزینههای کمتر
اجتناب از گزینههای بیشمار نیازمند انضباط و پیشکنشگری است. در گام اول باید هدفتان را کاملا مشخص کنید. باید بدانید آیا دنبال «افزایش بازدید از وبسایت» هستید یا «افزایش بازدید خانهدارهای دارای فرزند از وبسایت؟» با مشخصکردن دقیق اهداف، معیارهای مشخصی برای ارزیابی خواهید داشت که باعث میشوند گزینههای نامناسب با سرعت بیشتری حذف شوند.
پس از مشخصشدن معیارها، ارزیابی را از میان گزینههای محدود شروع کنید. حتی اگر غیرمنطقی به نظر برسد، گزینهها را محدود کنید و از این دامنه خارج نشوید. بهجای بررسی ۱۳ نرمافزار حسابداری مختلف، فقط ۳ مورد را ارزیابی کنید.
اگر هنوز هم تصمیمگیری دشوار است، تیم را به ۲ گروه تقسیم کنید. یک گروه کار محدودسازی اولیه را به عهده میگیرد و گروه دوم از میان فهرست نهایی ارائهشده انتخاب میکند. اینگونه گروه اول برای تصمیمگیری درباره گزینهٔ نهایی زیر فشار نیست و گروه دوم با اضطراب ناشی از دادهها و گزینههای متعدد دستوپنجه نرم نمیکند.
مشکل: تصمیمگیریهای متعددحتی اگر در گرفتن تصمیمهای رضایتبخش هم مهارت داشته باشیم، در گذر زمان، نیاز پیوسته به گرفتن تصمیمهای پیدرپی از قاطعیت ما میکاهد. در پژوهشی بر روی خریداران خودرو، اثر تراکمی یا انباشتهٔ این خطای شناختی بررسی شد. در این پژوهش مشخص شد خریدارانی که درباره دامنهٔ گستردهتری از ویژگیهای خودرو تصمیم میگیرند، سرانجام به همان امکانات اولیه روی میآورند، درحالیکه پول بیشتری هم پرداخت میکنند!
حتما بخوانید: عوامل موثر بر تصمیم گیری؛ ۱۰ عامل عجیب و غریبی که میتوانند تصمیم شما را تغییر دهند
راهحل: استفادهٔ راهبردی از انرژی
بیدلیل نیست که متفکران بزرگ مانند انیشتین و استیو جابز کمد لباس خلوتی داشتند. باتوجهبه تصمیمهای مهمی که در طول روز میگرفتند، منطقی نبود که نیروی ارزشمندشان را صرف تصمیمگیری درباره لباس کنند!
با تعیین قانونی درباره برخی تصمیمها، بهویژه تصمیمهای خودکار و روزمره، از بار تصمیمگیریها بکاهید. از انتخاب لباس گرفته تا ترتیب مشتریانی که باید با آنها تماس بگیرید. هرچه تعداد گزینههایی که از پیش درباره آنها تصمیم میگیرید بیشتر شود، توان ذهنی بیشتری برای تصمیمهای مهمتر خواهید داشت.
خستگی تصمیمگیری بر کیفیت و سرعت انتخاب تأثیر میگذارد. بنابراین بهتر است درباره مسائل مهم در ابتدای روز یا پس از استراحت تصمیم بگیریم، چون سطح توان ذهنی بالاتر است. تصمیمهای کماهمیت را به زمانهای دیگر موکول یا حتی بهتر از آن، به دیگران واگذار کنید. با تمرین و در گذر زمان، جلوگیری از فلج تحلیلی برایتان عادت میشود و تصمیمگیریتان سرعت میگیرد.
شما چند بار در طول روز تصمیم میگیرید؟ آیا عادت دارید همیشه همهٔ جوانب را بررسی کنید تا بهترین تصمیم را بگیرید؟ تابهحال متوجه شدهاید که تصمیمگیریهای پیدرپی ذهنتان را خسته میکند؟ آیا بهدنبال راهحلی برای رفع این مشکل بودهاید؟ چه راهکارهایی را در پیش گرفتهاید؟ خوب است که تجربههایتان را با ما در میان بگذارید تا دیگران هم از آن بهره ببرند.
منبع: chetorمنبع: اقتصاد آنلاین
کلیدواژه: مهارت خودشناسی فکر کردن اخبار عمومی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۷۵۰۴۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کودکان را از آغوش محروم نکنید/ رابطه بغل کردن با سلامت جسم و روان
بغل کردن از رایجترین انواع ارتباط غیرکلامی و یکی از اعمالی است که میتواند منتقلکننده بسیاری از احساسات مثبت به خصوص عشق باشد. این کار بر رشد کودکان بسیار موثر است و میتواند به سیر بهتر آن کمک کند. بیشتر والدین معتقدند که باید در مرحله اول، نیازهای رایج و سطحیتر کودکان مثل غذا، خانه، آموزش و... برطرف شود. با اینکه یکی از اساسیترین خواستههای کودک، احساس امنیت، راحتی و محبت است که معمولا بغل کردن بهترین راه برای انتقال آنهاست.
در آغوش گرفتن کودکان برای انتقال حس عشق تنها یکی از مزایای این کار است. محققان، این موضوع را در ابعاد جسمانی و روانی هم بررسی کردهاند که در ادامه مطلب به نتایج آنها میپردازیم.
فواید جسمانی
در تحقیقات علمی اثبات شده است که یک آغوش ساده میتواند منجر به انواعی از هورمونهایی شود که بر ایجاد احساسات مثبت در کودکان بسیار اثر پررنگی دارند. یکی از این هورمونها، اکسی توسین است. این هورمون از هیپوتالاموس مغز ترشح شده و در خون جریان مییابد. یکی از ویژگیهای اکسی توسین، خاصیت ضدالتهابی است که به دنبال آن، استرس و اضطراب کاهش پیدا میکند و احساس آرامش و امنیت بیشتر میشود. طبق مطالعات گوناگون، بغل کردن و فرآیند ترشح اکسی توسین بسیار سریع و در لحظه اتفاق میافتد. علاوه بر اکسی توسین، ترشح هورمونهای رشد هم افزایش پیدا میکنند. طبق این استدلال علمی، در آغوش گرفتن کودک به معنای حقیقی باعث رشد آنها میشود.
از جمله هورمونهای دیگری که با بغل کردن ترشح میشود، میتوان به دوپامین اشاره کرد. این هورمون، باعث ایجاد شادی، لذت و رضایت میشود. ترشح دوپامین از طریق تماس فیزیکی در کودکان، باعث میشود فرزندتان بیش از پیش متوجه میزان علاقه شما به خود شود و اعتماد به نفسش بالاتر برود. در آغوش گرفتن کودکان باعث ترشح هورمون کورتیزول میشود و به آنها کمک میکند تا میزان اضطراب را کاهش دهند. این کار حتی موجب ترشح نوعی مسکن به نام اندروفین میشود که احساس شادی را در کودک به وجود میآورد. نیروی بغل کردن به حدی زیاد است که سیستم ایمنی را تقویت کرده و تعداد گلبولهای سفید که وظیفه مبارزه با عوامل بیماریزای خارجی هستند را افزایش میدهد. هورمون دیگری که توسط آغوش ترشح میشود، سرتونین است که به کیفیت خواب کودک کمک میکند.
فواید روانی
تا اینجا فواید و آثار جسمانی بغل کردن را بررسی کردیم و در این بخش نگاهی به اثرات آن بر جوانب روانی میپردازیم. کودکان هنگامی که در آغوش گرفته میشوند، احساس عزت نفس و اعتماد به نفسشان به میزان قابل توجهی افزایش مییابد، احساس قدرت میکنند و میتوانند حس امنیت بیشتری را در خود پیدا کنند. طبق تحقیقات علمی، کودکانی که به اندازه نیازشان بغل میشوند، کمتر درگیر اختلالاتی همچون افسردگی و انزوا دچار خواهند شد.
یکی دیگر از نتایج قابل ذکر در آغوش گرفتن، جلوگیری از بروز رفتارهای نامناسب و مخرب است؛ به این صورت که کودکان با بغل کردن و در آغوش کشیده شدن، شناخت بیشتری نسبت به خود و احساساتشان پیدا میکنند و بهتر میتوانند آنها را شناسایی و بیان کنند. اگر یکی از دغدغههای تربیتیتان، داشتن فرزندی اجتماعی با مهارتهای ارتباطی زیاد است، آغوشتان را از او دریغ نکنید. بغل کردن، کودک را به فردی تبدیل میکند که موقعیتها اجتماعی را بهتر درک میکند و میتواند با گستره بیشتری از اطرافیانش در ارتباط باشد.
منبع: Daddy simply
ترجمه: تکتم شریفی نژاد – تحریریه جوان قدس